Iedereen kan aan gokken verslaafd raken. Ook mensen als David Owens, journalist bij het nieuwsplatform WalesOnline. In een openhartig interview vertelt hij over het gevecht tegen een groot geheim: zijn gokverslaving. David is bovendien niet alleen: het VK telt meer dan 340.000 volwassen gokverslaafden. Nog eens twee miljoen anderen vertonen risicovol gokgedrag.
Het spook dat Davids leven verwoestte stak onschuldig de kop op. Af en toe gokte hij, zoals zovelen onder ons, op een voetbalwedstrijd. Tot hij een advertentie opmerkte van een onlinecasino dat gratis weddenschappen ter waarde van 88 pond – zo’n 96 euro – weggaf. David: “Ik kon niet geloven dat een gokwebsite zo’n bedrag schonk. Het aangeboden geld kon je gebruiken voor sportweddenschappen of in het onlinecasino van de website.”
Hij begon te spelen en bleef maar klikken, tot hij plots de melding kreeg dat hij een fiks bedrag had gewonnen. 750 pond, om precies te zijn. 820 euro. Daar zou iedereen een vreugdesprongetje van maken. “Ik staarde naar het scherm en kon mijn ogen niet geloven. Ik had 750 pond gewonnen”, vertelt David. “Het was geen vergissing. Er zaten geen addertjes onder het gras. In iets minder dan een halfuur had ik een behoorlijke hoeveelheid geld gewonnen.”
Wat dan gebeurde, zou Davids leven ondersteboven gooien. “Die opwindende endorfinerush was even krachtig als drugs. Drie dagen later won ik nog eens 500 pond. Dat was het. Ik had een gokverslaving.”
Aanvankelijk stond er weinig op het spel. Zijn eerste winsten gebruikte David om voor de Welshe voetbalploeg te supporteren tijdens Euro 2016, toen Wales – weet je het nog? – België verpletterde in de kwartfinales. David heeft echter nooit aan iemand verteld hoe hij aan het geld voor de tickets was geraakt. Hij noemde het zijn grote geheim.
De journalist kon onmogelijk aan de verleiding weerstaan. Zijn inbox werd overspoeld met aanbiedingen. In enkele maanden tijd werd hij meegezogen in een spiraal. Om eraan te ontsnappen, begon hij zichzelf e-mails te sturen, waarin hij zichzelf smeekte om alsjeblieft te stoppen met gokken.
Hij licht het idee toe: “De onderwerpregel van een e-mail die ik mezelf op 6 november 2016 om tien na zes ‘s ochtends stuurde, na een hele nacht gokken, bewees hoezeer het uit de hand aan het lopen was. Er stond gewoon: ‘Houd er nu alsjeblieft mee op, ik smeek het je.’ Het was de eerste van vele e-mails die ik mezelf zou sturen.”
David werkte zich in de schulden om zijn gokverslaving te financieren. Elke payday zat hij ’s nachts aan zijn computer te wachten tot de klok twaalf sloeg. Dan zou zijn salaris op zijn bankrekening worden gestort, en kon hij weer beginnen gokken. Doorlopende opdrachten voor nutsvoorzieningen bleven regelmatig onbetaald.
“Ik haatte mezelf,” zucht David, “ik haatte wat ik was geworden. Mijn zelfhaat groeide tot ongekende hoogten, maar ik bleef luisteren naar dat duiveltje op mijn schouder. Ik verdween in zelf-isolatie. Ik voelde me verdoofd. Ik leefde niet meer, ik bestond alleen maar.”
De man bleef zijn geld verkwisten, totdat hij alles kwijt was. Hij vertrouwde zijn geheim aan zijn familie toe, die ten einde raad was.
Vanaf de herfst van 2017 maakte David gebruik van GamStop, een zelfuitsluitingsregeling die spelers de toegang tot onlinecasino’s met een Britse licentie ontzegt. Een beetje zoals onze EPIS-lijst. Maar de volgende zomer herviel David toch weer, door goksites te gebruiken die niet onder GamStop vielen.
Hij loog tegen zijn vrouw dat hij niet meer had gegokt en dat zijn financiën in orde waren. “Ik was zo gewend geraakt aan liegen, dat het een tweede natuur werd.” Zijn vrouw doorzag zijn leugens echter, controleerde de betalingen met zijn creditcard en ontdekte de financiële puinhoop die David had gecreëerd. Voor haar was dat de druppel die de emmer deed overlopen – ze dreigde ermee te vertrekken en hun dochter mee te nemen.
Voor David kwam dit hard aan. “Dit, ik weet het nu, was mijn omslagpunt, het moment waarop ik de bodem raakte. Ik zonk op mijn knieën en smeekte haar om te blijven, en zei dat ik alles zou doen om onze familie bij elkaar te houden.”
Zijn vrouw ging ermee akkoord om bij hem te blijven, zolang hij zou deelnemen aan bijeenkomsten van Gamblers Anonymous. Ze zei hem ook dat ze haar biezen zou pakken als hij nog maar één cent zou vergokken.
Gamblers Anonymous is een groep waar mannen en vrouwen samenkomen om hun gokproblemen aan te pakken. David: “Daar leerde ik dat herstel alleen mogelijk is door totale acceptatie. Ik had eindelijk geaccepteerd wie ik was en wat ik was: een dwangmatige gokker.”
De groep hielp David om zijn leven te veranderen. Het was “ontnuchterend, kwetsend, ontroerend en hartverscheurend” om andere mannen en vrouwen te horen praten over hun gokverslaving. “Ik heb geluisterd naar het hartzeer van dwangmatige gokkers die hebben geprobeerd om zichzelf van het leven te beroven, of die op de bijeenkomsten verschenen met pak en zak, omdat hun partners hen de deur hadden uitgezet.”
Gokken, zegt hij, kan je leven stilleggen. Maar hij voegt eraan toe dat gokverslaving niet iets is om je voor te schamen. “Als je gekwetst bent, als je het moeilijk hebt, zeg het dan. Er zullen altijd mensen zijn die willen luisteren. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn. Maar hulp zoeken was het beste dat ik ooit heb gedaan.”